မင္းရဲ႕ခက္ထန္တဲ႔ စာထဲကစကားလံုးေတြက
တစ္ခ်ိန္က ရက္စက္မွုကင္းတဲ႔အၾကည္႔ေလးေတြကို မေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ႔ပါလား . . .
ပ်ားရည္လိုခ်ိဳၿမိန္လြန္းတဲ႔ မင္းရဲ႕ကတိစကားေတြ
ပိုးသားေလးေတြထက္ ႏူးညံ႔လွတဲ႔ မင္းရဲ႕အထိအေတြ႕ေတြ
ငါဘယ္လို ရက္စက္စြာ ေမ႔ပစ္လိုက္ရပါ႔မလဲ ? ? ?
ငါ႔ကိုဒီေမးခြန္းေတြေၿဖေပးခဲ႔ၿပီးမွ ထားခဲ႔ရင္ ငါ၀မ္းနည္းၿပီးမက်န္ရစ္ခဲ႔ပါဘူး . . .
မင္းက ငါနဲ႔မင္း တစ္ခ်ိန္တစ္ခါမွ မပက္သက္ခဲ႔ဖူးသလို ပစ္ထားႏိုင္ခဲ႔ေတာ႔
ငါဆိုတဲ႔ငပိန္းၾကီးအတြက္ တစ္ဘ၀စာ နာၾကည္းမွုေတြ . . .
မင္းအတြက္ေတာ႔ တစ္ၿခားရင္ခြင္တစ္ခုမွာ ငါဆိုတဲ႔ ငပိန္းအတြက္ . . .
တစ္စကၠန္႕ေလးကိုေတာင္ သတိရ ၾကည္႔ေပးဖို႔ ၀န္ေလးေနမယ္႔ ..
မင္းဘ၀ေနာင္ေရးမွာ …
ငါဟာအသံုးမက်တဲ႔သူ ၊ ငါဟာမင္းအတြက္တန္ဖိုးမရွိတဲ႔သူ. . .
ငါဟာသရဲေဘာေၾကာင္သူ ၊ ငါဟာေက်းဇူးကန္းသူ . . . . . . . ဆိုတဲ႔
စြပ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ မင္းဘ၀ ကိုတာ၀န္မယူခ်င္သူအၿဖစ္ . . .
မင္းရဲ႕ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းမွာ ငါ႔ကိုမွတ္တမ္းမတင္လိုက္ပါနဲ႔
မင္းသာ ငါ႔ဆီက… ထြက္ေၿပးသြားခဲ႔တဲ႔ တရားခံပါ . . . . .
အဲဒီအတြက္ငါမမွားဘူး ၊ ဘယ္ေတာ႔မွလည္းမေတာင္းပန္ပါရေစနဲ႔ေတာ႔ . . .
March 20, 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)
