ဖိုးေရႊလမင္း

ျပဳံးလိုက္တိုင္းမွာ သူ႕မ်က္ႏွာ
ပါးခ်ိဳင့္ေလးနဲ႕ပါ။

ခ်ိဳခ်ိဳ ရႊင္ရႊင္ ျပည့္ျပည့္ဝိုင္း
ဖိုးလမင္းၾကီးအတိုင္း။

မ်က္စိမွိတ္ကာ စဥ္းစားရင္
ဖိုးဝရုပ္ဘဲျမင္။

မ်က္လုံးဖြင့္လို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဖိုးဝရုပ္ေလးေပါ့။

ဒါေပမယ့္လည္း သူေရွ႕မွာ
ဒါေတြမေျပာပါ။

ေျပာျပန္ရင္လည္း သူစိတ္ဆိုး
မ်က္ႏွာၾကီးကညိႈး။

ပုပ္သိုးသိုးၾကီး မလွပါ
အျမဲျပဳံးေနကြာ။

ဒီလိုေျပာမွ သူျပဳံးျပ
ၾကည့္လို႕ သိပ္သိပ္လွ။