အမ်ားနည္းတူ မိုးခါးေရ မေသာက္ႏိုင္ေသးသေရြ႕ေတာ့
'အ႐ူး'လို႕ ပဲငါ့ကိုေခၚပါ။
လူေတြ.....
တေစၱဆန္လာတဲ့....လူေတြ...
သူတို႕ရဲ့ မ်က္လုံး ေတြကိုစာအုပ္လိုဖတ္မိေတာ့ ခ်ဥ္တယ္။
က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့အျမင္ေတြက အသက္႐ႈၾကပ္ေစတယ္..
ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့အျပဳံးေတြက ညွီေစာ္နံလြန္းတယ္...
ပုပ္သိုးေနတဲ့ မာနေတြက ေအာ္ဂလီဆန္စရာေကာင္းတယ္.....
ထိန္ခ်န္ထားတာေတြက ...ညစ္ပြ ခ်ဥ္စုပ္ေနတယ္.....
အဲသည္လို....အဲ့သည္လို.....
တီးတိုးစကားေလးေတြဆိုညည္းမိေတာ့လည္း...
သူတို႕ေတြက ....
ဘယ္ဘက္ရင္အံု ေဟာက္ပက္ၾကီးနဲ႕
ေအးစက္စြာျပဳံးရယ္ေနၾကျပန္တယ္။
ခက္တယ္.........။
ဘာပဲဲျဖစ္ျဖစ္ပါေလ...
ေက်ာက္ခင္းလမ္းမွာ အိပ္စက္လည္း
ပန္းအိပ္မက္ မက္ႏိုင္တယ္မဟုတ္လား?
ဒီလိုနဲ႕.....
အိပ္မက္ေတြကို ေလွအသြင္ေဆာက္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ ရြက္လႊင့္မယ္...
ငါနဲ႕ ငါ့ဖိနပ္ေလးဦးတည္ရာတူရင္ေတာ္ပါျပီ။
August 25, 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)